Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Σε Λήθαργο...

'











Όλη η κούραση, όλος ο πόνος, όλα τα δάκρυα
ξεσπούσαν πάντα σε ένα “αύριο”
Καθετί δυσάρεστο, αλλά ακόμα και τα όνειρα,
μέσα από δικαιολογίες και υπεκφυγές μετατίθεντο στο μέλλον
Μα κάθε μέρα επικαλούμαι ένα νέο αύριο!
Κι έτσι σήμερα που επαναλαμβάνω το ίδιο λάθος
- αναβάλλω τη ζωή για το μέλλον-
δεν έχω ιδέα αν θα σταθώ το ίδιο τυχερή,
για να γνωρίσω ένα “αύριο” αβέβαιο, μυστήριο,
κι ωστόσο τόσο πιο οικείο
-έτσι προγραμματισμένο με τάξη στη φαντασία μου καθώς είναι-
απ' ό,τι αυτό το ξένο κι ακατάδεκτο “τώρα”.



Ηλέκτρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου