Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Γη & Σελήνη...



Ι


Σαν τη σελήνη νιώθω όταν δίπλα σου σταθώ
σα δορυφόρος γύρω σου χορεύω,
κι είσαι η Γη.
Στην έλξη δεν μπορώ ν' αντισταθώ

Σαν τη σελήνη νιώθω όταν δίπλα σου σταθώ
σα σώμα ετερόφωτο γυρεύω
φως απ' τον ήλιο σου
Τη λάμψη μου σε σένα τη χρωστώ

ΙΙ


Είσαι η ζωή και είσαι το φως
κι εγώ τη νύχτα από απόσταση κοιτάζω
πώς μας χωρίζει ο ουρανός.


Και σαν σελήνη, πιο χλωμή,
πόσο ζηλεύω όταν άλλην αγκαλιάζεις
και λάμπεις σα μικρό παιδί.


ΙΙΙ


Δυο πλανήτες στο κενό που ακροβατούν
και είναι ξένοι- δεν μπορούν να ερωτευτούν
αυτοί είμαστε.


ΙV

Κι ενόσω σφύζεις απ' ανάσες, χρώματα κι αγάπη
εγώ μονάχη, μ' ένα κοντάρι μπηγμένο στην καρδιά
ενός δικού σου αστροναύτη που με κατάκτησε,
μα ξαναμπήκε στο σκάφος του και δεν τον ξανάδα πια!


V


Κι ένα λάθος που συχνά συμβαίνει:
όλοι τους λογαριάζουν για κούφια τη σελήνη,
όμως και κείνη κάποτε κλαίει
μα, αν κι υποφέρει, προσποιείται τη γαλήνη...



Ηλέκτρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου