Χρόνος

Κι αν ο χρόνος κυλάει σαν το νερό
Αν είναι μια βρύση που λίγο-λίγο στάζει,
Τότε η ζωή είναι η γούρνα που γεμίζει
Και σαν ξεχειλίσει από στιγμές
Ο κύκλος της κάποιο πρωινό θα πάψει
Ο χρόνος όμως θα τρέχει, πάντα τρέχει
Δε θα στερεύει ποτέ, θα συνεχίζει αιώνια
Γεμίζοντας κι άλλες ψυχές
Προσθέτοντας σε αυτές τα χρόνια
Άλλοτε λύπη, άλλοτε χαρά
Άπιαστος, ασύλληπτος, ασταμάτητος
Κανένα φράγμα δεν τον περιορίζει
Άνθρωποι ζουν, πεθαίνουν, ξαναγεννιούνται
Μα ο χρόνος έμπροσθεν βαδίζει
Σ’ ένα αέναο ταξίδι δίχως προορισμό
Ο χρόνος έμπροσθεν βαδίζει

Τίποτα δεν κρατά για πάντα, λένε
Κι όμως κρατά!

Ηλέκτρα.